Aangezien we een wandeling gaan doen waar water aanwezig is, pakken we mijn travel rugzak en een wandelrugzak in met kleding, een handdoek, eten en waterschoenen. We hebben een grote waterdichte zak gekocht, dus mochten we nat worden, zijn de spullen als het goed is droog. Ook in Zion is het goed geregeld wat betreft pendelbussen. Voor het jaar 2000 mocht iedereen in het park rijden met de auto, maar dat had zulke vervuiling tot gevolg, dat de natuur er onder te lijden had. Daarom is het nu verboden om met de auto het park in te gaan. Om vanaf onze camping naar de andere kant van het park te komen, zijn we ongeveer 40 min onderweg met de bus. Leuk, want tijdens het ritje werden allemaal interessante dingen verteld. Zo hebben ze in Zion veel last van flash floods in de zomer, waardoor in het verleden stukken van het park onbegaanbaar waren geworden doordat stukken weg door het water waren verwoest. Er wordt overal gewaarschuwd en er wordt aangegeven wat de signalen zijn van een komende flash flood. De plaatjes die ze erbij tonen geven een beeld van de verwoesting die het teweeg kan brengen.
Na ongeveer 20 minuten in de bus te hebben gezeten, zijn we uitgestapt bij de Zion lodge, om daar te beginnen aan onze eerste trail: de Emeralds Pool trail. Een leuke, eenvoudige wandeling die leidt langs een aantal leuke watervalletjes. Niet enorm bijzonder, maar goed om onze spiertjes warm te krijgen voor de volgende wandeling. We besloten het pad niet rond te lopen, maar af te haken op een volgende trail die ons zou leiden naar de volgende bushalte. Onderweg konden we mooi de Virgin River zien stromen en ook was te zien hoe breed de rivier kan worden, ongeveer 10 keer zo breed als dat de rivier nu was. Op een gegeven moment loop ik voorop als John ineens zegt,, 'hej kijk, een spin'.. Eerst dacht ik nog.. Ja boeiend, maar toen ik naar beneden keek, stond ik bijna op een spin... :|een Turantula! Jaiks. Blij dat ik daar niet op ben gaan staan! Spinnetje had geen haast dus ik kon mooi een aantal foto's van dichtbij maken! Jullie snappen dat ik de rest van de wandeling geen rotsrand meer heb aangeraakt (khad in de Trotter gelezen dat ze daar nogal graag vertoeven).
Na deze wandeling hebben we terwijl we op de bus aan het wachten waren onze bammetjes met kaas opgegeten. Ook hebben we bij een outdoor winkel trail mix gekocht ( noten, rozijnen en ander gedroogd fruit en met kokos) en dat smaakt errug goed na een wandeling. Het geeft nieuwe energie voor wat komen gaat!
Na wederom een ritje met de bus kwamen we aan bij de plek waarvan we wisten dat het een hele gave trail zou gaan worden. Eerst nog een andere trail lopen om bij het begin van de trail: 'The Narrows' te komen. De trail die eraan vooraf gaat, de Riverside Walk trail, is een simpele trail, erg druk bezocht ook, die leidt langs de Virgin River. In de rivier ligt enorm veel drijfhout, wat door de flashfloods is meegevoerd. Zelfs complete bomen liggen aan de rand van de rivier. Na een half uurtje wandelen stopte de Riverside Walk en hadden we twee of eigenlijk drie mogelijkheden: 1. teruglopen naar de bus; 2. zoals de meeste mensen hier langs het water gaan staan en foto's maken stroomopwaarts; of! 3. de Narrows gaan 'lopen'!!
Uiteraard kozen wij voor optie 3! Schoenen uit, broek afritsen (handy hoor!) en schoenen weer aan, ik twijfelde of ik mijn waterschoenen aan zou doen of mijn wandelschoenen aan zou houden. Die worden dan uiteraard nat en ze zijn van leer, dus lastig te drogen.. Na Sedona Slide Rock State Park had ik echter ervaren dat de stenen in het water erg glad kunnen zijn en aangezien we na Zion 4 dagen in Las Vegas zitten en ik dus geen wandelschoenen aan hoef, besloot ik maar mijn wandelschoenen aan te houden.
Daar gingen we! Stroomopwaarts de rivier oplopen. Het water in.. We voelen nog niets.. En dan ineens.. IJSkoud water! Heel de schoenen vol. We weten het niet zeker, maar de denken dat door de regen van gister en eergister, het water gestegen is, want bij het begin van de trail lopen we al tot net onder onze knieën in het water. We hebben geen stok, zoals de anderen, de andere 5 die we tegenkomen hier, dus we moeten afgaan op ons evenwichtsorgaan.. De gladde stenen van verschillende afmetingen en de redelijk sterke stroming maken het af en toe lastig om te blijven staan. Bovendien hebben we allebei nog een rugzak op, John een hele grote zware en de camera, dus het was echt een uitdaging. Maar wat gaaf!!!!! Wat een unieke omgeving, zo mooi. Uiteindelijk konden we de rand van de kliffen beetpakken voor wat meer balans, want in het midden van de rivier was de stroming te sterk om te staan. De rivier was op de meeste punten waar we geweest zijn zo'n 10 meter breed. Af en toe moesten we de rivier wel oversteken omdat er geen andere mogelijkheden waren om ons gekozen pad te volgen. De paar mensen die we tegenkwamen droegen allemaal een wetsuit, wat wij dus niet hadden. Langzaam aan begon ik het gevoel in mijn voeten en enkels een beetje te verliezen :-), dus na iets meer dan een uur stroomopwaarts gelopen te hebben, besloten we weer terug te gaan. (as you know, geldt hier dat alles wat je heen gaat, je ook weer terug moet en we moesten nog wel genoeg kracht hebben om terug te gaan). Wat de Narrows zo moeilijk maakt is de stroming die soms best heftig is en zeker net na een grote rots. Een ander ding is dat je soms ineens wegzakt omdat daar de ondergrond is weggespoeld. We waren allebei tot de bibs aan nat en John zakte op een gegeven moment tot zijn middel aan weg! Dat is kouuuud! Na in totaal ongeveer 2.5 uur gelopen te hebben, kwamen we weer aan bij het punt waar de Riverside Walk trail eindigde. Gauw schoenen uit en broekspijpen er weer aangeritst. Gelukkig was er een lekker zonnetje zodat we konden opwarmen!
Na de wandeling teruggegaan naar de camping, waar we besloten om niet te gaan koken maar wat eten to go te halen. De pendelbus van Zion NP ging ook het naastgelegen dorpje, Springdale, in, dus we waren binnen een 10 minuten bij een eettentje waar we een bbq sause chicken pizza bestelden en een blue cheese burger (o, zo lekker, beide een aanrader!!). Bij de RV lekker opgegeten en langzaam aan het kampvuur weer aangemaakt. We hadden een grappig wegwerppannetje gekocht met popcorn mais erin! Even op de bbq, goed schudden en we hadden een pannetje met popcorn! Toen ik ging plassen in het toiletgebouw zag ik dat een Ranger bezig was met het opzetten van een film in het amfitheater op de camping!! Snel John, de popcorn en bier opgehaald en we hebben het avond programma van de Ranger gevolgd. Heel gaaf met informatie en een leuke film over een gebied net buiten Zion, Kolab Canyon genaamd. Prachtige natuur, zonder alle toeristen. Idee voor onze volgende reis dus :-)
Na de film ons bedje ingedoken want morgen gaan we naar Vegas! We gaan Utah uit en Nevada in, dus onze klok gaat weer een uur terug, en hebben we dus een uur extra!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten